Γκρούντβιχ, Νικολάι Φρέντερικ Σεβερίν

(Nikolai Frederik Severin Grundtvig, Ούντμπι 1783 – Κοπεγχάγη 1872). Δανός συγγραφέας, ιστορικός και θεολόγος. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του πρώιμου ρομαντισμού στη Δανία. Γιος λουθηρανού πάστορα, σπούδασε θεολογία στην Κοπεγχάγη και ήταν ένθερμος υποστηρικτής της σκανδιναβικής κίνησης. Η πρώτη του παραγωγή τοποθετείται στο ρεύμα του ενδιαφέροντος που είχε αναπτυχθεί τότε για τις αρχαιότητες του βορρά και την πατριωτική-θρησκευτική αφύπνιση (Μυθολογία του βορρά,1808· Ο αγώνας των Νόρνε και των Άζεν, 1811 κ.ά.). Η διαμάχη του με την Εκκλησία ολοκληρώθηκε με την υποταγή του: το 1810 έγινε ιεροκήρυκας. Επιστρέφοντας στη θρησκευτική ορθοδοξία του 17ου αι., η οποία βασιζόταν στην αυθεντία της Βίβλου, εξαπέλυσε μια βίαιη πολεμική εναντίον των συγχρόνων του και κάθε μορφής ορθολογισμού. Στην Παγκόσμια ιστορία (1812) χρησιμοποίησε την ιστορία ως όπλο αγώνα και την ερμήνευσε ως πραγματοποίηση του σχεδίου του Θεού για τον κόσμο. Το 1832 κυκλοφόρησε έναν νέο Εγχειρίδιο μυθολογίας του Βορρά,ένα Εγχειρίδιο Παγκόσμιας Ιστορίας (1833-34) και τη Συλλογή ασμάτων για την Εκκλησία και τα σχολεία της Δανίας,αναγγέλλοντας έναν χαρούμενο χριστιανισμό σε αντίθεση με την ψυχική καταπίεση που δημιουργεί η υπερβολική ευλάβεια. Το 1839 έγινε εφημέριος και το 1867 πήρε τον τίτλο του επισκόπου. Ευρύτατη υπήρξε η επίδρασή του στην πνευματική ζωή της Δανίας· στις ανώτερες σχολές που ίδρυσε, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος το υψηλό μορφωτικό επίπεδο των σκανδιναβικών χωρών. Εξάλλου, με τις μελέτες του για τις λαϊκές παραδόσεις, συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας νέας μεθόδου της λαογραφικής επιστήμης, που βασίζεται στη συγκριτική αντιπαράθεση των παραλλαγών.